به گزارش مجله خبری نگار،کودک آزاری اشکال مختلف جسمی (شکستن استخوان، سوزاندن پوست، ایجاد جراحت یا بریدگی یا کبودی بر روی جسم کودک)، جنسی (ازدواج زود هنگام، لمس بدن کودک، وادار کردن کودک به مشاهده تصاویر و یا اعمال مستهجن)، عاطفی و روانی (بی توجهی و غفلت نسبت به کودک، فراهم نکردن بهداشت، طردکردن، نادیده گرفتن، خرد کردن شخصیت، وادارکردن کودک به انجام رفتار نامناسب)، صنعتی (کار کردن کودکان در کارخانه ها، تولیدی ها، مزارع) و تحصیلی (مجبور کردن کودک برای گرفتن نمره بالا و تحصیل در مدارج بالا) دارد؛ پدیدهای که در هر گوشه و کنار این دنیا شاهد آن هستیم. کشور ایران نیز از این امر مستثنی نیست و پدیده کودک آزاری از سوی والدین یا دیگران انجام میشود که آسیبهای جسمی و روانی به کودکان وارد میکند. آسیبهایی که گاهی تا پایان عمر همراه این افراد باقی میماند.
محمدرضا حیدرهایی، سرپرست دفتر امور آسیب دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی کشور با اشاره به اینکه کودک آزاری الزاما معطوف به آزار جسمی و جنسی نیست، گفت: کودک آزاری انواع مختلفی دارد. یکی از مصادیق کودک آزاری، «غفلت» و «سهل انگاری» است؛ بالاترین موارد کودک آزاری گزارش شده به اورژانس اجتماعی مربوط به این مساله است، زیرا اغلب پدر و مادر این کودکان به دلیل مسائل اقتصادی هر دو اشتغال دارند و ساعات زیادی از روز را در خانه نیستند.
وی افزود: بسیاری از والدین برای کودک خود از مهدها استفاده نمیکنند و اغلب فرزندشان را به بستگان میسپارند. اگر هم شخصی برای نگهداری او وجود نداشته باشد، کودک مجبور است تا برگشت والدین زمان طولانی در خانه تنها بماند و بی تابی کند و همسایگان پس از متوجه شدن با اورژانس اجتماعی تماس بگیرند و این مساله را گزارش کنند.
احمدرضا عرب، روانشناس خانواده نیز در این خصوص گفت: غفلت والدین از کودکان یک نوعی کودک آزاری محسوب میشود، زیرا این رفتارها میتوانند سلامت جسمی، روانی و رشد کودک را به مخاطره بیاندازد.
وی افزود: بی توجهی والدین به بهداشت و سلامت کودکان، تغذیه مناسب، خواب به موقع، واکسیناسیون از جمله مصادیق غفلت والدین از شرایط جسمی کودک به شمار میآید. کودکان در اثر این گونه سهل انگاریها در بیرون از خانه دچار مصدومیت جسمی میشوند. غفلت روانی و عاطفی والدین از کودکان مانند بازی نکردن با کودک و در دسترس نبودن والدین، عدم ابراز محبت به کودک و سردی روابط خانوادگی، فقدان ارتباط کلامی و غیرکلامی موثر با کودک، جر و بحثهای شدید بین والدین، اشتغال بیش از حد والدین به کار و … نیز چه به صورت آگاهانه و غیر آگاهانه آسیبهای روانی بسیار شدیدی به کودکان وارد میکند؛ اگر این آسیبها درمان نشوند، میتوانند تا پایان عمر همراه فرد باشند و حتی به نسل بعدی نیز منتقل شوند.
وی اظهارداشت: متاسفانه این غفلت از کودکان یا کودک آزاریها میتواند آسیبهای جدی و عمیق جسمی و روانی مانند جراحت، قطع عضو، سوختگی، وسواس، افسردگی، اضطراب، عصبانیت و پرخاشگری، عدم اعتماد به دیگران، احساس پوچی و بی ارزشی، فقدان عزت نفس و… بر جسم و روان کودک به همراه داشته باشد.
فاطمه ارزانیان، سرپرست معاونت امور اجتماعی بهزیستی استان تهران نیز در این رابطه گفت: روزانه ۶۰۰ تا ۹۰۰ تماس با سامانه تلفنی اورژانس اجتماعی (۱۲۳) برقرار میشود. بیشترین مداخلات هم معمولا مربوط به کودک آزاری است که شامل موارد متعددی مانند غفلت از کودک، آزار جسمی، آزار عاطفی، آزار جنسی و … میشود.
وی افزود: بیشترین موارد کودک آزاریِ گزارش شده به اورژانس اجتماعی مربوط به «غفلت از کودک» است. بسیاری از والدین هردو شاغلند و آنها در ساعاتی که سرکارند، فرزندشان را در خانه تنها میگذارند. کودک در ساعتهایی که تنها است امکان دارد دست به کارهایی بزند که همسایهها نگران شوند و با اورژانس اجتماعی تماس بگیرند.